Yine Harran bu kez oradan portreler paylaşıyorum.Daha önce oralara gitmeyen insanlar için gerçekten güzel bir tecrübe.İnsanlar dahamı samimi ne?kibirsiz ama çokça alışkın şaşkın gözlere.Hele çocuklar...Aslında çocuk değil küçük adamlar ve kadınlar.İlk önce Mustafayla tanıştık bize rehberlik etti bütün saflığıyla,bilgeliğiyle vede kocaman güzel gözleriyle.Sonra Halil ve saz arkadaşları takıldılar peşimize dağ bayır dolaştılar bizle.En sonundada güzel bir konser verdiler bize:)(güldüğüme bakmayın gerçekten hepsi sırayla şarkı söylediler)
Üzerlik(evlere bereket getirsin die asılan süs)satan kız.Ama bendeki adı Ünzile,bu fotoya baktığımda sadece Sezen Aksunun Ünzile şarkısı geliyor aklıma.Belki haksızlık ediyorum belki Ünzile den çok farklıdır yada farklı olacaktır hayatı,ama geliyor tutamıyorum işte aklımı.Ve diğer yüzler...
Yüzler herkese ayrı şeyler antabilirler herhalde bu kabiliyetleri vardır.Herkes ne görüyorsa onu anlasın.Görünenler ya mutlu etsin bizi yada üzsün.Üzülmek çok ta kötü değil arkasından mutluluk gelecekse eğer.Bütün üzüntülerimiz peşlerinden mutluluğuda sürüklesinler...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
6 yorum:
o kadar güzel anlatmışsın ki.. kah yazılarla, kah karelerle.. sadece şunu anladım okudugumda; gercekten güzel çekiyorsun,hissediyorsun ve ben memleketimi -herşeye rağmen- seviyorum... ;)
dogu insani bana hep daha samimi, daha comert, daha saf-temiz gelmistir.
fotograflar cok guzel, amatorce degil.
teşekkür ederim.aslında güzel çeken ben değilim eğer bu karelerdeki insanlar olmasaydı karelerin bir anlamı olmazdı.bu memleketi bende sewiyorum...sevme sebebimide çok seviyorumm...
busragokhan:teşekkürler güzel sözlere...
senin sevgin daha da özel ve güzel..;)
:)ewet ne yalan söyliyeyim.
Yorum Gönder